Nee, ik ga haar niet bellen!
Hedy heeft ruzie met haar mentor. Hoe lossen we dit op, zelfs als die ander er niet bij is?
Hedy volgt een opleiding en er was wat onduidelijkheid over wat er van haar verwacht werd. Het zit haar zó dwars dat ze de EmotieGids benadert voor een sessie.
Elk conflict dat we in de buitenwereld ervaren heeft één gemeenschappelijke factor: wij zelf.
Dus daar gaan we mee aan de slag.
Tranen
Hedy vertelt haar verhaal.
Als ze klaar is, valt ze stil. Huilend zegt ze zacht: Misschien kinderachtig, maar het voelt zó oneerlijk.
In EmotieCoaching bekijken we tranen een beetje anders dan je zou verwachten: Tranen brengen ons namelijk terug in balans. Daarbij geldt dat emoties altijd iets zeggen over het nu-moment.
Hedy’s tranen zijn een reactie op de overtuiging dat ze benadeeld zou zijn. Ze krijgt feedback van haar ziel in de vorm van verdriet: Deze overtuiging is niet goed voor je, Hedy, laat maar los. De tranen brengen haar weer in balans.
Emoties van on-gelijkwaardigheid
Hedy’s emoties laten zien dat behalve Verdriet, ook de emotiegroep Schuld/Schaamte actief is. Bij deze groep gaat het over je meer of minder voelen dan een ander. Het hele scala aan oordelen en goed-en-fouts hoort bij deze groep.
Bij EmotieCoaching gaan we ervan uit dat een emotie het communicatiemiddel is waarmee je ziel je de weg toont die het beste past bij je wie jij in essentie bent; je blauwdruk.
Je kunt wel een eendje willen zijn, maar als je als zwaan geboren bent…
Gebruik je emoties
De weg van eend is overigens niet beter of slechter dan die van zwaan. We hebben als mens vrije wil. Maar als je je emoties gebruikt als innerlijke leidraad en zo je blauwdruk als zwaan volgt, dan verloopt je leven soepel en in synchroniciteit.
In de zakenwereld noemen ze dit persoonlijk leiderschap. In de spirituele wereld heet het in flow zijn, of je energie volgen. Ik zeg: Ontwikkel al je talenten met behulp van je innerlijke weten.
Kan nog aangescherpt worden, suggesties zijn welkom 😉
Innerlijke rust
Je emotionele systeem leren gebruiken heeft flink wat voordelen:
Het werkt snel, je krijgt instant feedback bij alles wat je denkt en doet, je twijfels gaan overboord, je weet of je linksom of rechtsom moet, je krijgt innerlijke rust, harmonie en verbinding met jezelf ´én de mensen om je heen, je passie en creativiteit stromen weer, je piekert niet meer, je durft je plek in de wereld in te nemen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En dat allemaal met een klein beetje inspanning!
Daarbij is je innerlijke gids gratis en elke seconde van de dag beschikbaar. Dat kan je van de EmotieGids niet zeggen 😉
Acceptatie en zelfhaat
Maar ik dwaal af, terug naar de emotiegroep Schuld/Schaamte.
Jezelf onder of boven een ander zetten zijn de twee uitersten op de emotieladder van deze groep. Bovenaan de ladder vinden we acceptatie, onderaan zelfhaat: de kritiek op onszelf is vaak veel vreselijker dan wat we onze ergste vijand toewensen.
Als de emotiegroep Schuld/Schaamte actief is, en je merkt dat je steeds vervalt in oordelen en goed-fouts, zie het dan als een uitnodiging om je non-acceptaties te onderzoeken.
Voorwaar een actueel thema op dit moment: De 1,5 meter-economie, mogelijk verplichte vaccinaties, artsen die elkaar tegenspreken, politici die verregaande beslissingen nemen.
Weersta je gedachten
Of je nu voor of tegen iets bent, check eens hoe het voelt, dat oordeel of die mening. Observeer wat er intern gebeurt en weersta de neiging om direct verder met je gedachtenstroom mee te drijven.
Voel je intern ruimte of juist verkramping bij dat oordeel? Dat is een belangrijke vraag die je veel informatie verschaft over je eigen systeem.
Voel je dat het lichamelijk krampt als je oordeelt? Dan is het goed om te weten dat die kramp niet ontstaat niet door de inhoud van dat oordeel. Die kramp is een seintje van je ziel over het oordelen an sich en wat dat met je doet.
Natuurwet:
Wij zijn allen één
Oordelen hoort niet bij wie de mens in essentie is: liefde. Ik doel daarmee niet op aardse liefde maar op de emotiegroep Liefde, waarmee we de natuurwet van eenheid bedoelen. Door te oordelen verkrampen we intern.
Consequenties
De lichamelijke consequenties van die verkramping zijn best groot.
Kijk maar naar dit lijstje:
- Je spieren trekken samen waardoor je een pijnlijke nek, schouders, hoofdpijn, maagpijn, constipatie en meer kan krijgen
- Je wordt er moe en vergeetachtig van
- Je bijnieren maken cortisol (stresshormonen) aan waardoor je slechter slaapt
- Je weerstand vermindert dus je wordt bevattelijker voor snotneuzen en andere ziektes
- Je concentratie verslechtert
- Je krijgt de neiging om dat rotgevoel te dempen dus je gaat meer snoepen, eten, drinken, roken of wat we zoal aan verslavingen hebben
- Je ontwikkelt buikvet, angst, het put je gelukshormoon uit, verlaagt je sexhormonen (minder zin), je voelt je gejaagd, sneller boos, bent vatbaarder voor depressies, burnout, enzovoorts.
Man man man, en dan te weten dat deze lijst nog lang niet volledig is en elk punt hierboven óók weer allerlei gevolgen heeft.
Het is overduidelijk: Deze trein wil je niet in.
Mening
Even terug naar Hedy.
Als ik haar vraag wat ze lichamelijk opmerkt, vertelt ze dat ze voelt dat ze verkrampt als ze oordeelt over haar mentor.
Door dat gevoel te observeren komt ze tot het inzicht dat ze van huis uit heeft meegekregen dat het belangrijk is om een eigen mening te hebben.
Het ging aan tafel altijd over wat je ergens van vond. Bij een goede opvoeding in een zeker milieu hoorde een stevig onderbouwde mening, vonden haar ouders.
Maar, zegt Hedy, Ik realiseer me nu dat die gesprekken altijd over goed en fout gingen. Wie de vlotste babbel had, kreeg gelijk en oogstte bewondering. Dat klopt voor geen meter meer bij wie ik nu ben.
Van huis uit
We krijgen allemaal een fikse stapel normen en waarden mee uit onze kindertijd.
Bepaalde emoties werden vroeger thuis niet geaccepteerd en andere juist gestimuleerd. Daarmee krijgen we een gekleurd brilletje op dat werkt als een filter waardoor je de wereld bekijkt.
Als kind leer je je daaraan aanpassen, omdat je afhankelijk bent van je verzorgers. En die bril is met je neus vergroeit als je het huis uitgaat.
Maar gaandeweg groeien en veranderen we. We ont-wikkelen onszelf en merken dat die bril niet meer past.
Oordelen
Het leuke van oordelen is nu, dat ze ons precies wijzen waarmee we onszelf beperken. Elk oordeel toont je waar je ziel zich wil ont-wikkelen, welk uienschilletje klaar is om afgegooid te worden.
Weet je nog op het schoolplein? Wat je zegt, ben je zelluf! Daar zit meer waarheid in dan je zou denken.
Een voorbeeld: Wat vind je bijvoorbeeld van Trump? Is lekker makkelijk he, een oordeel over zo’n publieke figuur. Vind je hem misschien een druiloor? Dom? Draai dat eens om en stel jezelf de vraag: Ben ik misschien bang om dom over te komen? Of voel je jezelf misschien niet zo slim?
Fout
Nog een voorbeeld: Veroordeel je een ander als die geen 1,5 meter afstand houdt? Kijk dan eens of je kunt uitvogelen wat je daar nou precies zo fout aan vindt.
Is het omdat iemand denkt iets te weten in deze onzekere tijden, waarin niets zeker is? Of is het de eigenwijzigheid van iemand die zich niet aan de regels houdt?
En dan de vervolgvraag: Is dat misschien iets dat jij jezelf nooit zou permitteren? Zou je jezelf misschien wat meer ruimte kunnen geven op bepaalde vlakken?
Stel dat dit je een inzicht geeft, dat je een stukje ont-dekt van jezelf, kijk dan nog eens naar het conflict met die ander. Is er iets veranderd in je gevoel daarover?
Spiegelen
Wat er gebeurt, is dat we elkaar spiegelen in de buitenwereld. Vaak onbewust. Soms zijn we wat eigenwijzer dan nodig is, soms nemen we iets rigoureuzer stelling dan noodzakelijk.
Het kan zomaar zijn als je die impuls volgt, dat je de ander daar een plezier mee doet. En jezelf. Aan beide kanten valt er iets te leren. Want je spiegelt niet alleen de ander, de ander spiegelt ook jou.
Bril
Mooi hè, dat je je oordelen kunt gebruiken als een stukkie gereedschap om iets over je eigen gekleurde bril te ontdekken?
Krijg je dat brilletje helder, dan voel je meer ruimte en vrijheid in je handelen. En je hebt meer compassie met de mensen om je heen. Dikke winst!
Het mooiste is dat je hier geen enkele interactie met de buitenwereld voor hoeft aan te gaan. Je hebt een interne shift gemaakt waardoor je de volgende keer minder, of zelfs helemaal niet meer getriggerd wordt op dit stuk van jezelf.
Dat geeft ruimte voor nieuwe ervaringen. Nieuwe kansen om nog meer facetten van jezelf te ontdekken.
Meer vrijheid
Ik vraag Hedy om nog eens naar de situatie met haar mentor te kijken. Ze begint te lachen en met vaste stem zegt ze: Ik kan bijna niet terughalen waarom ik het nou zo oneerlijk vond. Ik stuur haar wel een mailtje, dit gaat goed komen.
We spreken af dat ze nog even terugkoppelt hoe het afloopt. Maar beiden weten we dat er iets op een fundamenteel niveau in haar veranderd is.
Zo los je een ruzie op zonder reactief naar de ander te zijn. Het lukt misschien niet altijd direct de eerste keer, maar oefening baart kunst. En anders heb je altijd nog de EmotieGids to the rescue 😉
Hedy voelt meer vrijheid en ruimte in zichzelf. En ze heeft een extra stuk levensgereedschap tot haar beschikking.
Nu jij!
Oordeel er eens lekker op los, en ga op onderzoek.
Want… wat je zegt ben je zelluf!
Kom je er in je eentje niet uit?
Ik help je graag.
Je kunt je afspraak maken met de groene knop:
Weet je welkom bij de EmotieGids
