Gebruik jij je bullshitmeter wel eens?
Bullshitmeter…? Ja! Dat je bijvoorbeeld ‘ziet’ wat er uit iemands mond komt, zo’n stripwolkje, en voelt of die woorden in lijn zijn met wat iemand écht bedoelt. Je kent het vast wel.
Handig om ‘m dan ook te gebruiken, zodat je iemands intentie áchter de woorden kunt voelen.
Het klinkt zo simpel hè… de woorden simpelweg negeren en reageren op de achterliggende boodschap. Het zou een hoop gedoe schelen met de ander, en het heeft nog voordelen voor jezelf ook, win-win! Dus laten we er ’s naar kijken.
Kinderen en afstemming
Kinderen kunnen het goed. Ze brengen ons regelmatig in verlegenheid met hun spot-on opmerkingen.
Picture this: Het is zo’n dag waarop alles tegenzit. Aan de ene hand een jengelend kind dat naar de speelgoedwinkel wil, in de andere een veel te zware boodschappentas.
Ophouden nou, mama zei NEE!
Precies op dat moment komt die schoolpleinmoeder de hoek omzeilen, op killerheels van een soort dat jij niet eens aandurft naar een zitfeestje. Ze hoort je je stem verheffen terwijl je het kleine armpje net iets te stevig beet hebt.
Bullshitmeter in actie
Terwijl je kind er twee grote snotpegels uit niest, staat Miss Perfect te zwaaien met een pakje zakdoekjes. Je kwakt de boodschappentas neer en roept: Nee nee wacht, ik héb, terwijl je een vies servetje uit je zak grist en uit je ooghoek je sinaasappels de goot in ziet rollen.
De schoolpleinmoeder vraagt: Gaat ’t? en vist yoga-soepel je sinaasappels op. Je antwoord te vrolijk en te hard: Ja, nee, top, helemaal prima hoor!
Dat is een brug te ver voor de kleine: snikkend barst je kind uit: Het-is-helemaaaaaal-niet-goed-mama!
Onderdrukken
Nou had je arme drommeltje het al zwaar met het spiegelen van jouw rotgevoel, maar als je er ook nog over liegt terwijl hij níet mag jokken, slaat zijn bullshitmeter op tilt.
Kleine kinderen kunnen ‘m nog niet onderdrukken. Naarmate ze ouder worden, ontdekken ze dat de meeste mensen dat soort eerlijkheid niet waarderen, maar daarmee is ie niet weg. Onze interne b.s.meter werkt, ook al vergeten we ‘m te gebruiken.
De bullshitmeter: ook voor volwassenen
Een voorbeeld: Je hebt ruzie met je partner. Voor je er erg in hebt, ontglipt het je: … en je doet verdomme ook al niks in huis! terwijl je tegelijkertijd denkt: Oeps, hij heeft gisteren de garage nog uitgemest… speciaal voor mij.
Je bullshitmeter werkt wel, maar je slikt je woorden niet in en maakt geen excuses vanwege … gezichtsverlies? drift? impulsiviteit?
Bloedeerlijk
Het leven is soms één groot onzinnig strijdtoneel.
Hoe komt het nou dat we elkaar ’t leven zuur maken en oneerlijk zijn over wat we werkelijk voelen? En waarom reageren we niet op wat er daadwerkelijk speelt, terwijl we dat vaak dondersgoed aanvoelen?
Wat, als we nou ’s gewoon bloedeerlijk zouden zijn?
Kijken of ervaren
Ik zie het als volgt.
We hebben verschillende ‘lagen’: een fysieke laag, waarin emoties voelbaar zijn en de mentale laag, het koppie. Voor nu hou ik het even op deze twee.
Vanuit de mentale laag kijken we naar het leven, via de emotionele laag ervaren we het leven. Dat is een belangrijk verschil.
De laag van het hoofd en van het hart
Onze aandacht is vrijwel altijd bij de gedachtelaag, in de veronderstelling dat dat de werkelijkheid is. We geloven elke gedachte die voorbij wappert, terwijl het slechts passerende energiestroompjes zijn die zich zelden in het hier en nu afspelen.
Dat maakt gedachten per definitie irreëel. Ze drijven ook net zo makkelijk weer voorbij, als we ze niet vastgrijpen en voor waarheid aannemen.
Want dat is waar het misgaat; we denken dat wat we denken, de realiteit is.
Kijk maar om je heen; de scenario’s die zich tussen je oren afspelen hebben negen van de tien keer niets te maken, met wat je op dat moment daadwerkelijk aan het doen bent.
Koffie op bed
Nog een voorbeeld: Je wilt je partner verrassen met een bakkie op bed. Halverwege de trap struikel je over een schoen, de zijne natuurlijk: Weer die rot-schoenen op de trap!
Met een druipend dienblad loop je terug naar de keuken met een spoor van koffie achter je aan. Chagrijnig pak je een emmer en maak je een sopje.
Wat gebeurt er ondertussen in je hoofd? De gedachtetrein komt op stoom: En wie is hier weer de sjaak..?! Hij ligt daar maar, tussen de klamme lappen! Ik moet ook altijd alles alleen doen! Hij luistert nooit!
Binnen luttele seconden staat je koffer gepakt en wel bij de voordeur… In gedachten dan hè, want in werkelijkheid lap je de koffie van de trap.
Van koffie tot koffer
Het gevolg van die vicieuze cirkel in je hoofd is niet alleen dat je je steeds slechter gaat voelen, maar ook dat je emoties steeds sterker worden.
Je emoties geven namelijk feedback op die gedachtetrein: Steeds kwader poets je de verf van de trap terwijl de ene gedachte, de volgende alweer oproept. En steeds harder krampen je emoties in reactie daarop.
De film gaat van kwaad tot erger, zelfs tot aan het punt dat je overweegt je koffer in te pakken.
Herken je dat?
Van prins tot erger
En wat gebeurt er intussen in de werkelijkheid?
Je partner ligt heerlijk te slapen. Hij heeft er geen benul van dat hij in luttele seconden van prins op het witte paard, tot een soort Johan Derksen is vervallen, (1 Voel je vrij om hier je eigen variant in te vullen 😉) en dat de scheidingspapieren al bijna klaar liggen.
Terwijl die schat gisteren nog de garage voor je heeft uitgemest, zodat je je ingemaakte potjes soep en zuurkool daar kwijt kunt. Inclusief opstapje voor de hoogste planken.
Realiteitscheck
Ik schets zomaar een scenario’tje, dat snap je.
Dat wat zich in ons hoofd afspeelt, heeft vaak bar weinig te maken met de realiteit in de buitenwereld: We geloven onze gedachten, doordat we er zelf waarheid in leggen. Dat zegt dus niets over of ze daadwerkelijk waar zijn.
Gedachten zijn niet waar, wij maken ze waar
Met de keuze om totaal willekeurige gedachten te geloven, kunnen we in theorie dus ook weer zo terugschakelen naar: Dat opstapje was eigenlijk heel lief. En ik had er niet eens om gevraagd…
Bullshitmeter aanzetten
Als we even aannemen dat gedachten in essentie neutraal zijn en niet perse iets te maken hebben met de realiteit, hoe zit het dan met die bullshitmeter?
Nou, let op: Als je je aandacht verlegt van de gedachtetrein naar de emotionele laag, dan verspringt je perspectief.
Dan wordt je niet meer overgenomen door de emotionele feedback die je krijgt op je gedachten, maar dan kijk je vanuit een paraplu-visie, en dus met enige afstand, naar de emotie.
Daarna kun je dan bepalen of die gedachte nog wel klopt bij wie je nu bent.
En wat heb ik daaraan, EmotieGids?
Het wisselen van je focus, van gedachten naar fysieke sensaties, heeft meerdere voordelen.
- Je kijkt vanuit paraplu-visie naar de boosheid die je ervaart, zo wordt je niet overgenomen door de emotie. Je interne bullshitmeter geeft namelijk aan dat je niet boos bent vanwege die schoen, maar omdat je je niet gehoord voelt. Net als vroeger thuis, als je je mond moest houden en er niet naar je geluisterd werd. Kijk, zo krijgt het gesprek met je partner ineens een heel andere wending.
- Door je aandacht te verleggen van je gedachten naar het lichaam, stap je uit de trein van associaties die zo’n eerste gedachte oproept: Schoenen op de trap –> Vorige week heeft ie niet gestofzuigd –> Hij doet nooit wat ik vraag… etc … etc. Herken je de vicieuze cirkel? Die trein wil je niet in, want je kent het eindstation: die ingepakte koffer, met alle emoties die dat oproept. Wat ook nog bullshit is, want je wilt je koffer niet pakken, je wilt graag gehoord worden.
- Als je eventjes met je aandacht bij de ervaring blijft, vloeit de verkrampende emotie af. Dan komt die associatietrein niet op gang én je hoeft die emotie-rollercoaster niet in. Oude denkpatronen krijgen zo de kans om op te lossen en nieuwe neurale paden worden aangelegd.
Bijkomend voordeel: Je krijgt innerlijke rust en houdt bergen met energie over!
Oefenen
Het verleggen van je perspectief heeft alleen maar voordelen, maar het vraagt wel wat oefening. Je hebt het niet voor niets je hele leven zo gedaan. Het zijn zorgvuldig opgebouwde beschermingsmechanismen die steeds opnieuw geactiveerd worden, ondanks dat ze allang niet meer nodig zijn.
Oefen daarom zoveel en zo vaak mogelijk, vooral als de emoties nog niet zo sterk zijn. De winst is groot en de lijst met voordelen is belachelijk lang. Nee, maar echt.
Verlichting
Die punten hierboven zijn leuk meegenomen, maar in feite is dit een training voor je bewustzijn. Je zou het zelfs het pad naar verlichting kunnen noemen 😉
Je perspectief verandert namelijk volledig door deze omschakeling: Je bevrijdt jezelf van oude overtuigingen en verspilt geen tijd meer met bullshit. Dat geeft een immens gevoel van vrijheid. En meer!
- Rust tussen je oren
- Je gevoelsleven verdiept zich
- Je krijgt letterlijk respect voor jezelf, anderen en alles wat leeft
- Je grenzen worden helder
- Doordat je zelfrespect groeit, kun je die grenzen ook respectvol neerzetten
- De verbinding met jezelf en anderen wordt sterker
- Je vergroot je capaciteit om te voelen
- Je krijgt meer rust in je emoties
- Je verlangens worden helder, je weet wat je wilt.
Om er maar een paar te noemen.
Meer voordelen
Weet je wat? Ik noem er nog een paar 😉
Emoties vloeien dus simpelweg af en worden boodschappers van wat er zich in jou afspeelt. Geen last meer van overspoeld raken of erdoor meegesleurd worden. Sterker nog; ze gidsen je door het leven heen en wijzen je steeds terug naar heling en balans.
Je komt in flow.
Je creativiteit stroomt.
Je bent liever voor je kinderen, je partner, je hond, kat en jezelf.
Je krijgt focus.
Je zorgt beter voor jezelf omdat je voelt wat je lichaam nodig heeft: beweging, voedsel, rust, etc. En je hebt ook meer energie om goed voor jezelf te zorgen.
Daardoor wordt je gezonder en voel je je sterker.
Met het gebruik van je bullshitmeter komt er een hele andere trein op gang zoals je ziet. Je hebt meer energie en voelt wat wel en niet (meer) bij je past.
Zo komt je interne leven en dat van de buitenwereld in overeenstemming met elkaar: Als nu de gedachte van die koffer voorbijkomt, dan weet je dat je wat achterstallig onderhoud hebt liggen en ben je alert: Even een milliseconde de tijd nemen om te voelen wat er nou écht aan de hand is.
Zet je bullshitmeter aan!
Een dringend advies dus van uw EmotieGids: Zet je interne bullshitmeter aan! 😉
Schakel zo vaak als je kunt van je hoofd naar je hart. Zak in je lijf en ontspan. Zelfs één of twee minuten is effectief, ook als je niks voelt. Probeer maar.
Je doet het niet alleen voor jezelf. Hier worden we een leuker mens van, een zachtere partner, lievere moeder, sterkere collega, you name it.. Op naar een wereld voorbij de bullshit.
Als we dit allemaal in eigen kring doen en het verspreiden, dan is wereldvrede haalbaar. De zachte revolutie van binnenuit. Een wereld gebaseerd op wat écht belangrijk is, passend bij onze eigen natuur.
Hoe lekker zou dat zijn… Voel je ‘m?
Wil je een keer samen oefenen?
Maak je afspraak in de online agenda. Of stuur me een mailtje, we vinden wel een plekje.
Weet je welkom!
EmotieCoaching is gebaseerd op de natuurwetten en nondualisme
Regelmatig zo’n artikel in je mailbox? Laat dan je email achter.
De EmotieGids bij het ontbijt.
Lekker positief en duurzamer dan de krant.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven, maar de namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
