Daar sta ik in de leegte, op 10 minuten rijden van Coober Pedy in Australië.
Ik zocht een woord voor 2020, iets dat paste bij die leegte.
Een rustig 2020 kwam op.
Want kijk, dit is wat ik zie.
(Klik op het beeld)
Zo leeg dus.
Ongerepte natuur, 360 graden rondom.
Nergens een hek, een vuilnisbak of een windmolen.
Geen enkel bewijs van menselijk kunnen of falen, alleen de vrachtwagen waar we mee kwamen.
Het bestaat nog.
Weldadig.
Heilige grond
Rond de 8e seconde in het filmpje zie je de grond donkerder kleuren. Daar schitteren flintertjes opaal tussen het bijna zwarte zand.
Tot voor kort mocht je daar rondlopen. Leuk, kon je een flintertje opaal zoeken voor thuis.
Dat mag nu niet meer. Volgens de first people is dit heilige grond. En zo langzamerhand groeit hier het besef dat deze eeuwenoude inheemse cultuur gerespecteerd moet worden.
Begrip
Normaal gesproken doen we dat door informatie uit te wisselen zodat we elkaar gaan begrijpen.
In dit geval is dat ingewikkeld omdat Aboriginals (een verzamelnaam voor verschillende groepen inheemse volken) deze informatie alleen mogen doorgeven aan mensen die geïnitieerd zijn.
Je moet een bepaald niveau hebben bereikt qua kennis over het landschap en de eeuwenoude verhalen en tradities. Dit initiatieproces begint al in de kindertijd en er wordt jaren en jaren voor getraind.
Dat haal je dus niet even in, door een uurtje met elkaar om de tafel te gaan zitten. Met andere woorden; wij zijn er niet klaar voor om deze informatie te kunnen behappen. In onze wereld zou het zoiets zijn als een kind op de stoel van de paus neerzetten.
Nog een voorbeeld is, dat tot twee maanden geleden de heilige berg Uluru hier vlakbij beklommen mocht worden. Ook dat mag nu niet meer.
Ik stel me zo voor dat dit gevoeld moet hebben alsof er iemand op het graf van je moeder gaat staan om te kijken hoe het uitzicht daar is.
Nieuwe regels
Ik heb hier in mijn dagelijkse leven natuurlijk niets mee van doen, maar toch verheugen deze nieuwe regels me. Het is een signaal dat we meer respect krijgen voor de verschillen tussen onszelf en de ander.
Of herkennen we onszelf eindelijk in de ander? We hebben tenslotte allemaal ideeën over wat juist is en wat klopt.
Al snap je er misschien geen hout van waarom je hier wel, en daar juist niet mag lopen, het feit dat we dat van elkaar kunnen accepteren en respecteren, geeft me hoop. En vreugde!
Ontwikkeling
Mijn conclusie: Het gaat steeds beter met de wereld. Voor mij is het een teken dat we ons als soort steeds meer ontwikkelen.
Ja Henriette, je kletst lekker, maar hoe zit het dan met onze politieke leiders?
Goeie vraag.
De oudere generatie houdt paniekerig vast aan verworvenheden en financiële zekerheid. Als een kat in het nauw.
Maar de jonge mensen die ik hier ontmoet, zijn flink gefrustreerd over de hedendaagse politiek en de verkeerde keuzes die er gemaakt worden.
Frustratie geeft aan dat iets je tegenhoudt je doel te volbrengen
vera helleman – De emotie encyclopedie
Deze emotie komt voort uit een verlangen naar expressie, of naar iets waarvan je denkt dat je je er beter door gaat voelen. Dat laatste is ook een verlangen, maar dan vanuit het ego. Het verlangen naar expressie komt vanuit de laag van het hart.
Frustratie ontstaat, als je het niet voor elkaar krijgt om dat hartsverlangen te uiten. Jongeren staan te trappelen om het stokje over te nemen.
Ruimte
De huidige politieke leiders zijn een snel uitstervende generatie. Een groep oude knarren die de wereld regeert.
Nog wel.
Maar laten we even praktisch blijven; deze leiders hebben het eeuwige leven niet.
Dus er komt ruimte voor vernieuwing, voor jonge mensen met nieuwe ideeën over hoe het verder moet met onze wereld. Een nieuwe generatie die anders denkt en voelt.
Ik weet niet hoe dat zal uitpakken, maar ik geniet van de werkelijkheid van vandaag. Morgen weer een dag.
Nieuw jaar
Ik was van plan te vertellen hoe ik deze laatste dag van het jaar ging doorbrengen. Namelijk door extra goed op te letten op wat mijn hart verlangt.
Niet vanuit mijn hoofd, niet voor de rest van mijn leven, maar gewoon nu, de komende minuten.
Niks van terechtgekomen want ik zit hier al veel te lang. Ik heb trek en ik ben moe. Ik heb verdorie vakantie.
Voornemen
Allez, ik ga toegeven aan mijn lichamelijke behoeften van trek en moe en dat wens ik jou ook toe, dat je het jezelf toestaat om rust te nemen als dat zo voelt.
Dat zijn geen beslissingen voor een hele dag of de rest van je leven. Gewoon, de komende vijf minuten, dat is al lang genoeg.
Heel even die rust.
Tot het gaat kriebelen en er een nieuwe impuls opkomt. Om bijvoorbeeld een fles bubbels open te trekken 😉
Toegeven aan de impulsen van je hart geeft rust.
Blijf in het nu.
En áls je goede voornemens maakt voor het nieuwe jaar, laat het dat dan zijn: Laat het verleden en de toekomst even voor wat het is en kies ervoor om je aandacht wat vaker op het huidige moment te richten.
Het nu… meer hebben we niet, toch?
Weet je welkom
Regelmatig een nieuw artikel in je mailbox?
Abonneer je dan -rechtsboven- op de EmotieGids.
Lekker positief en duurzamer dan de krant.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven, maar de namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
Wil je ervaren wat een EmotieCoachsessie voor je kan doen? Stuur me een mailtje of maak een afspraak op 06 • 21211086. Weet je welkom!
