Geen klik? Kwestie van energie

Gisteren een feestje bij een oude vriend. Bij binnenkomst zat de familie al klaar; een kring van vertrouwde gezichten.

De verjaardag was een paar jaar niet gevierd, dus leuk om iedereen weer te zien.

Geen klik

Jas uit, felicitatierondje, en met m’n eerste drankje in de hand. Ik hoef nog niet te plassen, maar ik wilde al wel. Want ik was nét naast tante Gerda terechtgekomen. Die tante waar ik vroeger ook altijd voor wegvluchtte.

Het gesprek vlotte voor geen meter. Ik stelde uit beleefdheid een vraag en wist bij voorbaat het antwoord al. Een sterk gevoel van geen zin drong zich aan me op.

Zij en ik hadden overduidelijk geen klik, het resoneerde niet.

Vluchten

Op zo’n moment vraag ik me af: Waarom doen we dit toch?

Praten met mensen terwijl het niet goed voelt? Vluchten naar de keuken of naar buiten, terwijl je al jaren niet meer rookt?

Vaker zitten we de conversatie gewoon uit, terwijl alles in ons roept: Nee! Weg hier!

Waarom lopen we niet gewoon weg als we geen klik voelen met iemand?

Sociale normen

Tuurlijk, het antwoord is duidelijk, dat heet sociale beschaving.

Dat is hetzelfde als waarom je je moeder tóch een bloemetje brengt op moederdag, terwijl je een spuughekel hebt aan dat commerciële gedoe.

Het mentale overheerst

Maar wat speelt er nou werkelijk in zo’n situatie?
Wij proberen ons te voegen in een samenleving waar het koppie overheerst.

Logica, verstand, ratio; allemaal woorden waar je mee scoort in deze maatschappij, woorden die positief beoordeeld worden.

De feiten

Laten we eens naar de feiten kijken:

We zijn energetische wezens. En energie is altijd in beweging. Dat is een natuurwet, daar is geen uitzondering op.

Wanneer je de interne energiebeweging van geen zin zou volgen, dan hoef je niet te vluchten of jezelf terug te vinden tussen de rokers op het balkon.

Je kunt ook simpelweg even checken hoe het voelt, als iemand naast je komt staan voor een praatje.

Als het resoneert met een ander verloopt het gesprek soepel en geniet je van elkaars aanwezigheid. Je inspireert elkaar.

Resoneert het niet?

Dan interesseert het je geen fluit. Het gesprek wil niet vlotten en misschien voel je zelfs wel weerstand. Het stroomt niet tussen jullie.

Verstand

In plaats van dat niet-resoneren te erkennen en ernaar te handelen, gebeurt er dan iets opmerkelijks. Ons brein gaat zich ermee bemoeien.

Dus je maakt een praatje omwille van beleefdheid.

In het gunstigste geval duurt het niet zo lang. Maar soms heb je pech en verzin je een smoes om uit de situatie te kunnen vluchten.

Schuldwijzerij

Beide opties zijn onbevredigend: Blijven hangen in de situatie geeft je een ongemakkelijk gevoel. Maar een smoesje verzinnen om jezelf eruit te redden, gaat vaak in de richting van schuldwijzerij: de ander is saai of kan niet luisteren.

Maar schuldwijzerij voelt niet lekker. Klik op het cijfer (¹ Schuldwijzen hoort bij de emotiegroep Schuld/Schaamte. Deze groep nodigt je uit om je blinde vlekken te onderzoeken en leidt je naar zelfacceptatie. )

Waarom zouden we überhaupt een reden moeten verzinnen, als het niet resoneert met een ander?

Waarom kunnen we niet gewoon vriendelijk zeggen: Dank je, maar ik ga nu even met iemand anders praten.

Aanpassen

We zijn opgevoed met verschillende normen en waarden, maar onszelf aanpassen aan sociale verwachtingen is er bij velen ingestampt. Als je vroeger eindelijk je jas aan mocht trekken na een vreselijk saai familiefeestje, verduurde je de natte kus van tante Gerda en hield je je adem in om de vieze sigarenlucht van opa niet te hoeven ruiken.

Onze ouders schaarden dit onder de noemer opvoeding.

Speelde je het spel niet mee en verstopte je je onder de dikke berg jassen aan de kapstok, dan werd je bestraffend toegesproken, want… onbeleefd.

In feite werd je dus gestraft voor het volgen van je innerlijke energetische stroom.

Zo hebben we geleerd ons eigen navigatiesysteem te wantrouwen en ons aan te passen aan de verwachtingspatronen van de omgeving. Overleven.

Afkeer als navigatiesysteem

Vertalen we dit nu naar emoties, dan hebben we het over de emotiegroep Afkeer (²De emotiegroep Afkeer gaat over het leren voelen van grenzen en deze handhaven. ). We hebben deze emoties afgeleerd, ten faveure van de emoties uit de groep Schuld/Schaamte, de groep van oordelen, non-acceptaties en ongelijkwaardigheid.

Zonde!

Want door het stelselmatig onderdrukken van deze gevoelens van Afkeer, verliezen we het contact met ons interne navigatiesysteem.

Dat heeft nogal wat consequenties, zowel op geestelijk als op lichamelijk vlak.

Twee veelvuldig voorkomende klachten die voortkomen uit het onderdrukken van deze groep emoties zijn burnout en overgewicht. (³Overgewicht heeft vaak te maken met het leren herkennen en honoreren van wat je emoties aangeven. Je bent van harte welkom voor een online sessie als je wilt leren hoe je je emoties kunt inzetten om overgewicht aan te pakken. Bij een burnout leidt onderdrukking van deze groep emoties tot het weglekken van je energie. Door de innerlijke energiestroom keer op keer te onderdrukken raakt je energievaatje leeg. )

Geen resonantie

Herken je dat?

Dat als het even niet resoneert met iemand, dat je hoofd er direct mee aan de haal gaat?

Dat je een reden gaat verzinnen waarom het volledig gerechtvaardigd is dat je weg loopt, omdat … de ander stinkt, een saai verhaal afsteekt, of gewoon geen tekst heeft? (⁴ Mogelijk spelen er meerdere emotiegroepen mee in zo’n situatie.
Wil je hier meer over weten? Weet je welkom voor een sessie bij de EmotieGids. Dan ervaar je hoe we oordelen kunnen gebruiken voor zelfontplooiing. Klik hier voor het maken van een afspraak. Of stuur me een mailtje. )

We hebben onszelf aangeleerd om een reden te verzinnen waarom je niet met iemand wilt praten. Terwijl geen klik hebben met een ander, simpelweg te maken heeft met dat jullie energie op dat moment niet matcht. Het resoneert niet, that’s all.

Daar hoef je niets van te vinden. En je hoeft er geen reden voor te hebben. Zo werken natuurwetten nou eenmaal.

Trouw aan jezelf

Zou het leven niet veel makkelijker zijn als we die interne gevoelens van afkeer zouden honoreren? Dan kan je in een ontmoeting met tante Gerda gewoon je arm vooruitsteken, haar een ferme handdruk geven en zeggen: Hallo tante Gerda! terwijl je gedecideerd doorschuift naar de volgende gast op het feestje.

Daar is niets mis mee, én je blijft trouw aan jezelf. Je honoreert je gevoelens, je spaart je energie (!) en je blijft respectvol naar de ander.

Goede voorbeeld

Achtervolgt tante Gerda je naar de keuken of staat ze je op te wachten bij het toilet? Dan luistert tante Gerda misschien ook niet naar haar innerlijke navigatie.

Prima als jij dan vriendelijk doch ferm, het goede voorbeeld geeft: Ik ga even met iemand anders praten hoor, tante. Dag! En je vervolgt je weg. (⁵ Het kan echter ook zo zijn dat tante Gerda je een ferme spiegel voorhoudt en dat je bijvoorbeeld een issue hebt op het gebied van grenzen.
In een EmotieCoach-sessie pluizen we zo’n voorval uit, tot we helder hebben wat voor jou klopt en passend is op je levenspad. Uiteraard altijd met respect voor tante Gerda 😉 )

Volg je vreugde

Het is belangrijk om te bedenken dat emoties altijd feedback geven op wat er op dit moment plaatsvindt. Het kan zomaar zijn dat je je tante een tijdje later tegenkomt op een knutselbeurs en dat het dan wel klikt als een dolle.

Resoneert het wel, dan geven je emoties de boodschap: Volg dit gevoel! Geniet ervan en inspireer elkaar! Deel jullie vreugde!

Navigatiesysteem

Emoties vormen ons interne navigatiesysteem. Laat ze hun werk doen en luister naar deze boodschappen. Dat geeft ontspanning, rust en zo behoudt je je energie.

Je bent zo enorm veel meer dan je gedachten. Maak er gebruik van!

Wil je dat ik een keer met je meekijk?
Weet je welkom.

Je kunt een afspraak maken via de groene knop.
Of lees over hoe een sessie verloopt via de blauwe knop.