Velen van ons ervaren in deze spannende tijd (nov 2019) dat oude triggers en trauma’s opspelen.
Het nieuws verandert razendsnel en onze emoties geven daar minstens zo snel feedback op. Onzekerheid, angst, je alleen voelen, (ver)oordelen, er komt van alles naar boven. Ook trauma wordt getriggerd.
Definitie
Het eerste wat bij mij opkomt is: Nee hè, ’t woord alleen al… trauma.
Maar vrijwel iedereen heeft er in verschillende gradaties last van, dus we moeten het er toch ’s over hebben.
Eerst maar ’s definiëren: Trauma is dat wat lichamelijk of geestelijk stuk is. Van Dale omschrijft het zo:
trau·ma (de/het; v(m) en o; meervoud: trauma’s, traumata)
1 verwonding
2 (psychologie) hevige geestelijke aandoening die een stoornis veroorzaakt
Zoals we zien, zit daar een waardeoordeel in. Punt 2 zegt namelijk dat het om een hevige aandoening gaat. Daar ben je mij al kwijt, want hoe bepaal je wat hevig is? En wie bepaalt dan hoe hevig dat hevige moet zijn?
Misschien dat het woord stoornis nog iets verduidelijkt, dus ook dat even opgezocht: stoornis betekent hinder of beletsel. Kijk, dat verzacht de boel weer enigszins. Want wat hinder is, daar kan alleen de persoon in kwestie zelf iets over zeggen. Een ander kan tenslotte niet voor jou bepalen of jij ergens hinder van ondervindt.
Mens met trauma
Is trauma een vaststaand gegeven? Een permanente staat van zijn, voor de rest van je leven?
Manon Uphoff gaf een lezing over trauma waarin ze tot de conclusie komt: (Laten we) de mens met een trauma gewoon weer zien, als een mens met een trauma.
Uphoff breekt hier een lans voor wat trauma met mensen doet: Het creëert afscheiding, een wereld van mensen mét trauma, en mensen zonder.
Daar had ze me.
Het is inderdaad zo dat mensen die trauma ervaren, zich anders voelen. En het is ook zo dat zij door de buitenwereld als anders gezien worden.
Trauma is geen status quo
Dus afscheiding, ja, maar waar ik het pertinent niet mee eens ben, is Uphoff’s conclusie: (Laten we) de mens met een trauma gewoon weer zien, als een mens met een trauma.
Dit impliceert namelijk dat trauma een permanente staat van zijn zou zijn en dat kan simpelweg niet. Dat gaat namelijk tegen de natuurwetten in.
Ik ga een poging wagen om uit te leggen waarom trauma geen permanente staat kan zijn.
Mens is energie
Mensen zijn energetische wezens. Energie stroomt en is continu in beweging, dus wij ook.
Vanwege deze continue beweging, verkeren we in een continue veranderende staat-van-zijn. Daarom kunnen we geen vaste conclusies trekken over wie wij zijn.
Verandering
Dat neemt niet weg dat als je getraumatiseerd bent, dat veranderingen daarin minimaal en soms onmerkbaar kunnen zijn.
Als je al lange tijd ergens onder lijdt, dan kan het trauma permanent voelen, en onveranderlijk.
Maar als we al beginnen met zo’n conclusie; laten we de mens met een trauma gewoon weer zien als een mens met een trauma, dan zetten we onszelf direct vast: Eens een trauma, altijd een trauma.
Geen conclusies
Elk label dat we op onszelf plakken, of laten plakken, staat haaks op de natuurwet Alles is altijd in verandering.
EmotieCoaching is gebaseerd op de natuurwetten. We kunnen geen conclusies trekken, want daarmee leg je dingen vast en dat strookt niet met deze natuurwet.
Het vastleggen van menselijke dingen is niet constructief voor energetische wezens die altijd in verandering zijn. Sterker nog, energie is niet vast te leggen.
Alles is altijd in beweging
ook wij
Het kan spannend voelen om conclusies overboord te gooien, maar onderzoek eens wat dit doet in je hart. En met je ziel.
Laten we alle conclusies eens op de schop gooien, trauma’s niet meer vastzetten, ziektes, aandoeningen en wat dies meer zij, niet meer benoemen als vaststaande feiten. Geen labels meer plakken.
Ego bakent af
Wat als we onszelf zouden zien voor wat wij zijn; energie in beweging.
Elke cel van ons lichaam vernieuwt zich. Elke dag is een nieuwe dag. Elk moment mag je nieuwe keuzes maken, je ideeën bijstellen, principes overboord gooien en nieuwe conclusies trekken. Die vervolgens ook weer overboord mogen.
Je mag jezelf elk moment opnieuw uitvinden. Niets staat in steen gebeiteld. Ook trauma is geen status quo.
Dat geeft ongekende mogelijkheden.
Voelt dat gek? Dat kan. Dat is het ego dat opspeelt.
Ons ego grijpt zich vast aan zekerheid, conclusies, principes. Alles lekker afgebakend, veilig en overzichtelijk… controle.
Belangrijke vraag
Voor sommigen van ons is de natuurwet dat alles continu in verandering is, angstaanjagend.
Wie ben ik zonder deze aandoening, zonder dit trauma, zonder …? Wat blijft er dan van ons over? Als je je geïdentificeerd hebt met een bepaald idee over jezelf, wie ben je dan zonder dat?
Deze vragen zijn relevant en belangrijk, het onderzoeken meer dan waard.
Wie ben je zonder?
Gun jezelf dan ook de vrijheid om jezelf die vragen te stellen. Neem de ruimte om elke conclusie over jezelf overboord te gooien. Gewoon, als experimentje.
Wie ben je zonder ziekte of trauma? Wie ben je zonder je werk? Wie ben je zonder je partner of familie?
Kijk eens wat dat oproept, hoe dat voelt. Maakt het je boos? Wordt je er vrolijk van? Voel je je lichter worden? Of wordt het juist zwaar in je? Komt er angst op?
Stel jezelf de vraag: Stel dat dit trauma, deze ziekte, deze baan, deze rol als moeder of vader (… vul maar in) wegvalt, wie ben ik dan zonder?
We zijn heel
Het overwegen van zo’n belangrijke vraag, is al een eerste stap op weg naar heling.
Wij zijn in essentie al heel, of op weg naar heling, met of zonder trauma. Zolang we onszelf maar geen slachtoffer voelen van waar we op dit moment staan. Klik op het cijfer voor meer info (1
Slachtofferen hoort bij de emotiegroep Schuld/Schaamte en/of emotiegroep Verdriet. De eerste is de groep van oordelen, schuldwijzerij, meer/minder, alles wat neigt naar ongelijkwaardigheid. De groep Verdriet gaat over het loslaten of vasthouden aan denkbeelden of gemaakte conclusies over onszelf of de ander.
In een EmotieCoach-sessie oefenen we oa met het accepteren en loslaten van de denkbeelden en conclusies die belemmerend voor ons werken. )
Vrijheid
Laten we onszelf, en elkaar, niet vastzetten met woorden. Wij zijn zo oneindig veel meer, meer dan ooit in woorden te vangen is.
Als alles aan verandering onderhevig is, zijn wij ook per definitie elk moment nieuw. Aan ons om de volledige ruimte van dat nieuwe te benutten.
Pak die ruimte. Gun jezelf de vrijheid om elk moment als nieuw te zijn. Gewoon als experimentje, om eens te onderzoeken hoe dat voelt.
Kom je emoties tegen bij je onderzoek, waar je wat hulp bij kunt gebruiken?
Voel je vrij om me een mailtje te sturen of direct een afspraak te maken.
Weet je welkom
