Het kwartje viel een tijdje terug: het gaat er niet om wát je kiest, het gaat er om dát je kiest. Elke keuze is goed.
Er ligt een stapeltje boeken op het toilet, de man in huis leest graag. Ik sla er een open en lees een citaat van Honoré de Balzac.
Een mens is pas echt een mens te noemen als hij een of andere hartstocht bezit.
Een mens zonder hartstocht, een volkomen onberispelijk persoon, is een wanstaltig wezen, een embryonale engel aan wie geen vleugels zijn gegroeid.
Confronterend
Oeh, mooi. En confronterend.
De woorden embryonaal en geen vleugels kicken er in. Wanstaltig trouwens ook.
Ik heb er lang over gedaan eer ik mijn hartstocht emotiecoaching vond. Ik was altijd op zoek naar waar andermans hart sneller van klopte.
Fantastisch als een kletspraatje uitmondde in een Heusch Gesprek waarin je elkaar mateloos inspireert en nieuwe gedachtepaadjes ontwikkelt.
Je hoort jezelf dingen zeggen, waarvan je niet had gedacht dat je het in je had.
Je ziet en voelt ogen schitteren.
Je zit op het puntje van je stoel.
Elk woord klopt, kwartjes vallen bij de vleet.
Je bouwt samen aan een boom van een waarheid.
Alles stroomt.
Ingrediënten
Ik was altijd op zoek naar zulke gesprekken.
Het gebeurde meestal onverwachts. In het vliegtuig. Bij de bushalte. Bij het uitlaten van de hond.
De ingrediënten? Tijd en een mateloze interesse in mensen.
Soms kent iemand zijn passie niet. Dan was het even zoeken. Iedereen heeft wel een vuurtje in zich. Het is de kunst dat tevoorschijn te toveren.
Kwestie van de juiste vragen stellen.
Negen van de tien keer lukte dat.
Heel soms had ik mazzel en kreeg ik het in mijn schoot geworpen: een blik, een grapje dat naadloos gepareerd werd.
Dan wist ik: de golflengte klopt. Dit is een kwestie van oogsten. Woorden vallen als rijpe peren uit de boom. Pareltjes.
Dat is een kwestie van resonantie.
Boom opzetten
Maar naarmate ik ouder werd, merkte ik dat veel mensen mij het werk lieten doen.
Het gesprek was geen gezamenlijk project meer. Het leek wel touwtrekken. Het kwam er altijd wel, maar poeh hé…
Alsof ik door de modder ploegde, richting Overijssel. Maar dan wel vanuit Amsterdam. Met een rugzak vol stenen.
Dat deed mijn enthousiasme geen goed. Steeds vaker moest ik mezelf opladen voor ik de arena, de buitenwereld, betrad.
Ik sloot mezelf af in de publieke ruimte. Dit bleek een effectieve manier om mijn energie te behouden. Maar de mooie gesprekken verdwenen ook (1 De buitenwereld reflecteerde wat er in mij speelde. Zo binnen zo buiten: Ik zocht contact buiten mijzelf en handelde vanuit dat tekort. De buitenwereld spiegelde mijn gebrek. ).
Hartstocht
Ik realiseer me nu dat ik die gesprekken nodig had om míjn passie te kunnen voelen. Dan wist ik weer waar ik voor leefde.
Dat onbenoembare, waarvoor ik nu wel woorden heb: hartstocht, passie, levenskracht, inspiratie. Mijn manier om dat te voelen was door een inspirerend gesprek.
Maar olala…
Ondertussen ken ik de rijkdom van muziek, van kunst, een goed boek. Ik ken de kracht van verhalen en ambachten. Zien hoe een goed gerecht tot stand komt, een bevlogen leraar horen spreken, een edelsmid aan het werk.
Angst om te kiezen
Mijn vleugels zijn de embryonale fase ontgroeit door keuzes te gaan maken.
Niet-kiezen komt voort uit de angst om verkeerd te kiezen.
Je bent bang dat als je de ene deur kiest, dat de andere dicht gaat.
Maar zo werkt het niet.
Als je durft te kiezen, wordt je buitenwereld een helderder spiegel voor je. Je reflecties worden duidelijker.
Kiezen is kleur bekennen. Je ontgroeit de embryonale fase en je ontwikkelt je vleugels.
Kiezen voor nu
Een verkeerde keuze maken bestaat niet. We hebben alleen het huidige moment en dat is het enige waarvoor je een keuze hoeft te maken. Voor dit moment.
Je kiest geen baan voor de rest van je leven, je kiest voor wat je nu vreugde brengt. Tenslotte hebben we alleen het nu.
En dan blijkt, als je al die keuzemomenten aan elkaar plakt, dat je zomaar 25 jaar verder bent.
Mogelijk resoneert een deel van je keuzes nog steeds en heb je daar verdieping in gevonden. Het kan ook zijn dat je je anders hebt ontwikkeld en dat je nu vreugde beleeft aan hele andere dingen.
Mentale keuzes
Die ketting van al die aaneengeregen momenten samen, bepaalt wat je nu doet en wie je nu bent.
Er is geen goede of verkeerde keuze. Er is slechts de vreugdevolle of minder vreugdevolle weg.
Er is slechts het vreugdevolle
of het minder vreugdevolle pad
Jij mag kiezen. Elk moment opnieuw.
En elk moment kun je bijsturen, al naar gelang je emoties.
Elke keuze is goed.
Daar krijg je vleugels van.
Je groeit en je inspireert anderen.
Kies je niet?
Dan blijf je die ‘volkomen onberispelijke persoon‘.
Een embryonale engel zonder vleugels.
Kiezen 2.0
Toch te lastig om een keuze te maken? Sla dan het kiezen lekker over en stoot meteen door naar de volgende stap: Besluit. Voor pro’s 🙂
When we are clear, there is nothing to choose between. Choosing implies duality and victimhood. Deciding is singular and intentional. Only the lower mind perceives choices, paths, options and consequences. You are none of these.
– Bentinho Massaro
Wil je leren kiezen? Hou het klein.
Voel wat er op dit moment nodig is: Dorst? Honger? Rust? Inspanning?
Samen oefenen? Lijkt je dat wat?
Als je enthousiast wordt, zet dan je eerste stap vanuit dit innerlijk weten en maak een afspraak met de EmotieGids via de groene knop
De ervaringen van de mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
Wil je ervaren wat een EmotieCoach sessie voor jou kan doen? Stuur me een mailtje of maak een afspraak op 06 21211086.
