Voor innerlijke rust én levenslust
Hoe manifesteer je een idee – zelfs met beren op je pad?

Een fantastisch mislukt weekend

Ik zit onder een afdak in de tuin. De regen klettert op de scheefliggende dakpannen. Af en toe valt er een flinke klets water tussendoor dus ik hou mijn regenjas aan. De houten bank is vochtig. Ik voel de kou door mijn spijkerbroek optrekken.

Geen beren op onze weg

Ik roep: House for Sale! Een van de vrouwen toetst de song op youtube in en de tonen uit de boombox schallen over het kleine terras. We zijn met een 15-tal vrouwen en een man. Iedereen joelt en zingt mee. Sommigen fonetisch, anderen neuriën, we kennen alleen het refrein.

Ik ben met het koor een nachtje aan het kamperen. Ik kijk de tuin in en zie dat sommige tentjes al wat doorzakken onder de hevige regenval. Een aantal van ons gaat het niet drooghouden vannacht. Maar niemand van ons schenkt aandacht aan dat soort beren op de weg.

Comfort

Ons optreden ’s middags in het dorp was niet wat we ervan verwachtten. Een schamel clubje toeschouwers: Een verliefd stelletje en een Duits gezin dat alleen bleef kijken omdat de kinderen even rustig werden van ons optreden. Te weinig om op te staan van onze rieten terrasstoelen. Onze jongste zanger is 40-plus, een handvol zijn er in de 50 en het gros schiet de 60 voorbij. Op die leeftijd gaat comfort voor elegance.

Kamperen in de tuin

We kamperen in de tuin bij de ouders van ons jongste koorlid. Ze waren dolgraag thuis geweest om de avond met ons door te brengen maar zij moesten helaas naar een verjaardag. Slechte timing, vonden ze zelf ook, maar evengoed waren we van harte welkom om in de tuin te komen kamperen.

Regen in de humus

Nee nu Grease! Ik was aan de beurt! House for sale is halverwege stopgezet vanwege te veel kweel. Ik voel de regen tegen mijn kuiten opspatten. Een straaltje water sijpelt door het dak een halfleeg bakje humus in wat tussen de omgevallen bekertjes op tafel staat. Niemand let er op want er wordt vrolijk gebakkeleid over het volgende nummer.

Ingredienten voor mislukking

Om een lang verhaal kort te maken: De regen, het ongemak, de timing, er was nog iets met pleisters, ’s middags een lekke band op weg naar het optreden en als sluitstuk moest er bij vertrek ook de Wegenwacht nog aan te pas komen. Tezamen meer dan voldoende ingrediënten om het weekend finaal te laten mislukken.

Hard gelach

En toch werd ik wakker van het harde gelach aan de ontbijttafel, de vroege vogels namen de vorige avond met elkaar door: De regen was pas tegen twaalven gestopt. Dat leek Dunya een mooi moment om de grote stapel hout op het gras aan te steken. Ze had in het donker de vuurkorf ernaast niet zien staan en stak de hele voorraad in de fik.

Ongemakken even niet

Het had een fantastisch kampvuur opgeleverd. Zelfs Marie, die bij de repetities gedurende het jaar bijna met niemand sprak, die nooit meeging naar de after-koor-borrel en waarvan we allemaal dachten dat ze het eigenlijk niet zo fijn had bij het koor, stond vrolijk te dansen rond het vuur. Ook Selma die ernstig ziek was geweest en zich aan een strak dieet moest houden, had het ongemak doorstaan. Ik zag haar steeds de rand van de bierbank vastpakken om er niet af te rollen van het lachen.

Pret

Het leek alsof niemand van plan was om zich de pret van dit weekend af te laten nemen. Ons jongste koorlid Tanja, tevens dochter van de bewoners van de boerderij waar we kampeerden, had het idee gekregen. Als we nou ’s in de tuin bij haar ouders gingen kamperen met het koor?

Burn out

Ondanks haar burn out leek het haar een mooie uitdaging om eens te kijken of ze de organisatie van zo’n weekend aankon. Steeds als ze gedurende het weekend iets te hard rondrende naar smaak van deze of gene, riep er iemand: Is dat delegeren, Tan?! Waarop ze diegene breed lachend het vaatdoekje toewierp, en zei: Oja! Dank voor de reminder, doe jij het even?

Manifestatie-proces

De sfeer was vriendelijk en iedereen was vastberaden om er een mooie tijd van te maken. Stuk voor stuk hadden we onze intentie gezet. Intentie is dat, waar elk manifestatie-proces mee begint. Het werkt als volgt: iemand krijgt een idee. Het idee wordt gedeeld. Anderen worden ook enthousiast. Dan komt ons brein eraan te pas en gaan we focussen: we denken erover na en voegen er in gedeeld enthousiasme van alles aan toe. Als die energie op zijn hoogtepunt is en de ideeën-stroom droogt op, dan is er altijd wel iemand die iets zegt als: Ik ga kijken of ik dit stukje kan regelen. Een ander pakt daarop ook wat taken op en er komt iets in beweging. Het idee transformeert van iets abstracts naar actie in fysieke vorm.

Dit wordt leuk

Staat je intentie op dit wordt leuk, dan richt je aandacht zich op de fijne momenten. Het maakt je niet blind voor wat er mis gaat, maar het reduceert de minder leuke dingen tot tussendoor-momentjes. Die overigens vaak tot sterke verhalen leiden en daarmee alsnog bijdragen aan de feestvreugde.

Ons brein is gereedschap

Wij mensen zijn creatieve wezens. We zijn in staat om een idee tot werkelijkheid te maken. Het idee komt vanuit je essentie of je hogere zelf. Door je brein op dit idee te richten, groeit het en kun je actie ondernemen in de fysieke wereld zodat het idee werkelijkheid wordt.
Ons brein is het gereedschap waarmee we een idee in fysieke vorm kunnen manifesteren.

Leuke invallen vissen

Krijg je een leuke inval, let dan goed op. Soms komt ie als een fluistering, een piepkleine gedachte die zo weer voorbij vliegt. De kunst is dat idee uit de lucht te vissen. Inspireer jezelf door ermee te spelen: onderzoek het aan alle kanten. Niet op haalbaarheid, maar op hoe leuk het zou zijn als het idee zich deze kant op zou ontwikkelen. Of die kant. Kies dat waar je het meeste vreugdevol over bent.

Vreugde

Het enthousiasme wat ermee gepaard gaat hoort bij de emotiegroep Vreugde. Vreugde gaat over de drang om jezelf te uiten. Het wijst je de weg in het leven. Richt je je focus op een inspirerend idee, dan bereik je de mooiste resultaten.

Natuurlijk kom je beren tegen op je pad. Maar, zoals Tanja na het weekend appte: Ik heb onderweg wat beren vermoord en dat voelt goed. Sta regelmatig even stil en voel wat er nodig is. Kijk de beren die je tegenkomt in de ogen en check je emoties en je lichaam. Verkramping? Bijsturen. Verruiming? Dan zit je op de juiste weg voor jou op dit moment. Kijk altijd naar wat zich in het moment aandient. We leven van moment naar moment.

Je essentie uitdrukken

Wij zijn niet onze gedachten. Gebruik je brein waar het voor bedoeld is: als gereedschap om je essentie tot uitdrukking te brengen in de fysieke wereld. En indien noodzakelijk; schroom niet om hier en daar een beer om te leggen.


Hoe ga jij om met de beren? Doodknuffelen of ga je ze uit de weg? Deel je reactie hieronder.

De ervaringen van de mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval. 
Wil je ervaren wat een EmotieCoach sessie voor jou kan doen? Stuur me een mailtje of maak een afspraak op 06 21211086.

Leave A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.