Emoties Schuld/schaamte en hoe blijf je weg van oordelen

Wat nou als de vlam in de pan slaat? Als de hel losbarst? Hoe reageer ik dan? Wie zijn dan mijn vrienden? Wie kan ik dan vertrouwen?

Dat zijn vragen die misschien wel eens door je hoofd schieten als je naar een oorlogsfilm kijkt: Stel nou …

Afgelopen week dacht ik daaraan toen ik een paar reacties kreeg onder een post van mij op Facebook van extreemrechtse lui.

De tekst voelde bedreigend:

Dit is een held die strijdt voor Volk en Vaderland!! Zo snel mogelijk verwijderen!!! En nog een paar van dit soort ‘verzoekjes’.

Ik zwichtte. Ik heb de foto verwijderd.

Duale wereld

Ik was mezelf vreselijk verloren in de wereld van goed en kwaad.

Uur na uur volgde ik het nieuws. Niet via mainstream media, dat nieuws hoor je wel van de buren of de bakker, maar via alternatieve en sociale media.

Dat wat ik altijd verketterde als de bron van het kwaad, zoals facebook c.s, blijkt ineens een bron van nuttige kennis en links die om onderzoek vragen.

Censuur

Veel mensen samen weten veel. Als de link interessant lijkt, zoek ik de bron op. Wie zegt wat? Waar is dat op gestoeld? Hebben we daar een bron van?

Je moet er bovenop zitten 😉

Er wordt de laatste 2 jaar zeer actief gecensureerd op allerlei kanalen, maar de Sherlock in mij gaat tot het gaatje en zoekt door.

Mexicaanse pandemie hoax

Vaak vind ik informatie die ik liever niet weet. Daar ga ik je niet mee verontrusten.

Maar dit linkje vond ik verfrissend: Een productie van de NOS-NTR uit 2010, over wat we toen de Mexicaanse griep noemden: Leugens en Manipulaties rond de Mexicaanse Pandemie Hoax van RIVM & WHO 2009.

Het beleid en de genomen maatregelen van destijds werden afgeschoten. Dat wat in 2009 nog functioneerde als de vierde controlerende macht van onze trias politica, de journalistiek, was het erover eens dat deze zaak niet deugde.

Geniet vooral van de kritische vragen die worden gesteld. Ik was vergeten hoe normaal scherpe journalistiek ooit was.

Ik zag in onderstaande uitzending veel overeenkomsten met de huidige situatie. Wat jij?

Waardevolle lessen van pa

Altijd terug naar de bron, zo leerde ik al jong van paps.

In de vierde klas van de basisschool kreeg ik als huiswerk: Neem een krantenartikel mee naar school. Ik kreeg behalve een artikel, ook deze woorden van pa mee: Zeg maar tegen de meester dat wat er in de krant staat, ook maar een mening is van de meneer die het opschreef.

Dat leverde me een paar waardevolle lessen op. Als eerste: Spreek nooit klakkeloos de woorden van een ander na, ook al zijn ze van je vader.

Het hoofd van de school, meneer Duijne, fileerde me ten overstaan van de hele klas. Hij vond mijn briljante aanvulling op zijn les omtrent journalistiek, niet zo waardevol als ik had ingeschat. Meester vond mij een brutaal nest en ik moest naar de gang.

Dat hij zich voor schut gezet voelde en eigenlijk uithaalde naar mijn vader, begreep ik toen nog niet.

Geen waarheid

Na de lagere school heb ik daarentegen alleen maar profijt gehad van deze wijze vaderlijke raad. Ook nu weer.

Het leerde me te toetsen en altijd de bron op te snorren van wat er beweerd wordt. Ook leerde het me dat er vaak meerdere waarheden naast elkaar bestaan.

Niets is waarheid. Al staat het gedrukt.

Emoties Schuld/schaamte

Terug naar mijn beslissing om de foto van Facebook te verwijderen. Die beslissing voelde alsof ik bakzeil haalde. Ik schaamde me voor mijzelf.

Schaamte is een emotie uit de emotiegroep Schuld/Schaamte. Deze emoties komen bijvoorbeeld voort uit het iets moeten of vinden van jezelf, of van een ander. Oordelen.

Je vindt dat je iets moet doen en je doet het niet. Schuldgevoel: Had ik maar… Of, je voelt je bedreigd en verwijdert een foto van je tijdlijn: schaamte.

En reken maar dat daar nog een oordeel achteraan kwam. Over mezelf én over de ander.

Oordelen

Hoe blijven we weg van oordelen?

Er is eigenlijk maar één manier en dat is elk moment opnieuw voelen en steeds opnieuw beoordelen of de impuls klopt op zielsniveau.

Dat klinkt ingewikkeld, maar het valt mee: We hebben namelijk een lichaam dat niet kan liegen. Daar ligt ons innerlijk weten.

Switchen van ego naar ziel

Ons lichaam werkt als een poort voor emoties die er doorheen stromen, als seintjes van je bewustzijn.

Ervaar je emoties uit de emotiegroep Schuld/Schaamte, dan kun je er bijna vergif op innemen dat je op de laag van ego zit; je mentale denken is actief.

Kijk eens of je kunt switchen door je aandacht op je lichaam te richten. Komen er gedachten op? Laat ze maar even waaien. Terug naar het lichaam… ervaren.

Daar, in het lichaam, zul je veel antwoorden vinden. Antwoorden ervaren, zou ik bijna zeggen.

Wat gij niet wilt …

Terug naar de foto die ik verwijderde: Het werd me duidelijk dat ik dat bericht van mijn tijdlijn moest verwijderen. Dat had niets te maken met zwichten.

Het was weliswaar een vraag van mensen met ideeën, waar ik me niet in kan vinden. Maar, zoals de man hier in huis zei: Je houdt er zelf ook niet van als iemand jouw foto ongevraagd gebruikt. Daar had ie me. Want dat is een understatement in mijn geval.

Dus ik heb de foto verwijderd om de simpele reden: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Neutraal midden

Alhoewel, Rutger Bregman ziet dat anders. Hij legt het uit in dit artikel met de woorden van Gloria Steinem: Vraag het de schildpad. Het verhaal gaat als volgt:

Ik vond een schildpad aan de oever, (…) vlak bij het asfalt. Het was een grote bijtschildpad, meer dan een halve meter lang, maar ik pakte haar voorzichtig op, tilde haar naar de rivier en liet haar erin glijden.

De professor zag me, precies op het moment dat de schildpad in het water verdween. Hij zei dat de schildpad niet voor niets het droge op was gegaan – ze wilde eieren leggen – en dat het haar nu maanden zou kosten om ze alsnog te leggen.’ Hier lees je het hele artikel.

Op de non-duale laag van bewustzijn bestaan goed en fout niet, maar het is vandaag de dag wel verrekte moeilijk om in dat neutrale midden te blijven. Dat kost moeite en aandacht. Onverschilligheid is geen optie.

Kun je een handje gebruiken om die switch te maken?

Maak een afspraak, dan oefenen we een keer samen. Vaak kom je met een enkele sessie al een heel eind.

Je kunt een afspraak maken met de gele knop of stuur me een mailtje met de groene.