Druk druk druk! Allang niet meer hip..

… en toch zo moeilijk te vermijden.

Reza probeerde al een tijd een afspraak te maken voor een EmotieCoach-sessie. Het was een teken aan de wand dat ze daar geen tijd voor leek te kunnen maken. 

Maken … dat zeg ik bewust, terwijl het voor Reza voelde alsof ze echt geen gaatje in haar agenda had. Toch krijgen we allemaal dezelfde 24 uur per dag: voor de een vliegt de dag om alsof ze er geen enkele invloed op heeft, terwijl de ander regelmatig een dagje naar de sauna gaat of een ander leuk uitje plant. 

Reza had al een cursus time-management achter de rug maar dat had geen zoden aan de dijk gezet. Sterker nog, dat had alleen maar tijd gekost!

Wat hebben we in de sessie gedaan?

Ze vertelt: “Mijn man is zó lief voor me! Hij gunt me echt me-time. Hij stelde laatst voor om de kinderen even mee te nemen naar de speeltuin zodat ik een dagje voor mezelf had. Maar dat vind ik ook zo leuk! Dan wil ik mee!”

Dilemma.. het gaat Reza dus eigenlijk niet om de tijd… Maar wat is er dan wel aan de hand? Ik vraag haar hoe het voelt als ze zegt dat ze nergens tijd voor heeft. Ze sluit even haar ogen en zegt dan: “Als ik mezelf zo hoor praten slaat het eigenlijk nergens op.. ik heb best wel tijd maar áls ik dan een uurtje heb, weet ik eerlijk gezegd niet wat ik met mezelf aan moet…”

Haar ogen vullen zich met tranen.

De tranen balanceren haar systeem direct. De emotie geeft aan dat de overtuiging dat ze niet weet wat ze wil, niet past bij wie ze in essentie is; een stralende vrouw met legio interesses! Ze lacht door haar tranen heen. Aan het begin van het gesprek gaf ze al aan dat ze een cursus fotografie wilde doen. De foto’s wilde ze op t-shirts printen, ze had al een heel plan klaarliggen. Als ze er weer over begint lichten haar ogen op en straalt haar gezicht. 

En daar spreekt weer de taal van haar emoties.

Ik leg haar uit dat dit gevoel onder de categorie Vreugde valt. En vreugde leidt ons naar ons zielenpad. Oftewel: Follow the breadcrumbs of joy! Reza’s gezicht spreekt boekdelen als ik vraag hoe ze zich voelt; “Heerlijk! Ik voel me al enthousiast worden als ik erover praat, ik heb eigenlijk zin om er meteen mee aan de slag te gaan. Helaas moet ik de kids zo uit school halen…”

Haar gezicht betrekt en ik vraag haar hoe ze zich nu voelt als ze dat zegt:

“Ja… dat lekkere gevoel is meteen gedempt. Ik bedenk me dat ik dan lunch voor ze moet maken, weer terug naar school moet rennen, vanmiddag even snel opruimen voor ze weer uit school komen en dan naar zwemles…” Weg fijn gevoel.

In een kwartiertje tijd kwamen de volgende emoties voorbij: Stress toen ze binnenkwam, daarna even wat tranen, vervolgens een stralend gezicht wat nu weer gedempt is. Terwijl er in de buitenwereld niets veranderd is; wij zitten nog steeds bij haar aan de keukentafel te praten. “Dus hoe ik me voel heeft te maken met mijn gedachten?”

“Ik dacht altijd dat het gevoel er eerst was en dat m’n gedachten me dan vertellen waarom ik me zo rot voel…” 

We spreken af dat ze bij elke emotie die zich aandient gaat onderzoeken wat haar gedachte er vlak voor was.

Reza is verrast over de uitkomst van de sessie. “Ik wilde een afspraak met je omdat ik zo weinig tijd heb voor leuke dingen maar dat is dus onzin! Ik ga vanmiddag niet opruimen en lekker aan m’n project werken! Ik ben benieuwd waar ik allemaal achter ga komen als ik m’n emoties als lead neem.” 

Een vervullende uitkomst. Dat kom ik vaker tegen, dat mensen verrast en opgelucht zijn na een sessie. En daar word ik dan weer heel blij van.

Wat denk jij dat eerst komt: je emotie of je gedachte? Deel het in de reacties hieronder. Ik hoor graag van je!

---

Uiteraard is er in deze sessie meer besproken dan ik kan beschrijven. De ervaringen van de mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies, maar de namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval. Wil je ook ervaren wat een EmotieCoachsessie voor je kan doen? Stuur me een mailtje of maak een afspraak op 06 • 21211086.