en waarom trauma helen écht kan…
Oud trauma speelt op als het spannend wordt in de buitenwereld. Het is alsof we vaker of sneller getriggerd worden.
Dag en nacht worden we met slecht nieuws geconfronteerd. Onze emoties geven daar feedback op: onzekerheid, angst, je alleen voelen, (ver)oordelen…
Er komt van alles naar boven. Ook trauma wordt getriggerd.
Trauma definitie
Het woord trauma roept bij mij soms wat weerstand op. Dit woord heeft in de loop der jaren een enorme lading gekregen, maar iedereen heeft er in meer of mindere mate last van, dus we moeten het er even over hebben.
Eerst maar ’s de definitie: Trauma is dat wat lichamelijk of geestelijk stuk is. Van Dale omschrijft het zo:
trau·ma (de/het; v(m))
1 verwonding
2 (psychologie) hevige geestelijke aandoening die een stoornis veroorzaakt
In deze omschrijving zien we al direct dat de psychologie er een waardeoordeel aan hangt, namelijk dat het per definitie om een hevige aandoening gaat die, oh hemel, ook nog een stoornis veroorzaakt.
Maar hoe bepalen we wat hevig is? En wie bepaalt er hoeveel hevige aandoening er nodig is, om een trauma te veroorzaken?
Misschien dat het woord stoornis nog iets verduidelijkt, dus dat heb ik ook maar even opgezocht: stoornis betekent hinder. Dat verzacht weer iets want wat hinder is, daar kan alleen degene die het zelf ervaart iets over zeggen.
Nu naar de inhoud, want daarvoor zijn we hier.
Menselijk leed
Is trauma een vaststaand gegeven? Kom je er niet meer vanaf? Ben je dan getekend voor de rest van je leven?
Manon Uphoff gaf een lezing over dit onderwerp. Ze kwam tot de conclusie: Laten we de mens met een trauma gewoon weer zien als een mens met een trauma.
Uphoff breekt hier een lans voor wat trauma met mensen doet. Want trauma creëert afscheiding tussen de mensen mét trauma en de mensen zonder.
Daar had ze me.
Want inderdaad, mensen die trauma ervaren voelen zich anders dan anderen. En soms is het ook zo dat zij door de buitenwereld als anders worden gezien.
Trauma is geen status quo
Dus afscheiding, ja. Maar waar ik het mee oneens ben, is de conclusie die Uphoff daar vervolgens aan verbindt: Laten we de mens met een trauma, gewoon weer zien als een mens met een trauma.
Ze impliceert hiermee dat trauma een permanente toestand zou zijn. Maar dat is niet mogelijk want dat gaat tegen alle natuurwetten in.
Ik weet het, een gewaagde stelling, maar ik ga een poging doen om uit te leggen waarom trauma in mijn optiek onmogelijk permanent kan zijn.
Mens is energie
Wij mensen zijn energetische wezens. Energie stroomt en is continu in beweging, dus wij ook. Ja, ook als we de hele dag op onze kont zitten, dan stroomt en bubbelt er van alles intern.
Dit soort processen stoppen niet. Zelfs als we sterven verkeren we in een continu veranderende staat-van-zijn.
We kunnen daarom geen conclusies trekken over wie we zijn, of in welke staat we geestelijk of lichamelijk zouden verkeren. Nouja, voor dat ene moment misschien, maar het volgende moment is alles weer anders en nieuw.
Verandering
Dat neemt niet weg dat veranderingen in onze gesteldheid soms minimaal, of zelfs helemaal niet voelbaar zijn. Dit is zeker zo bij de energie van trauma die vaak sterk verdicht is: als een mens al geruime tijd lijdt, dan lijkt het alsof het trauma permanent en onveranderlijk aanwezig is.
Maar door de conclusie van Uphoff ~Laten we de mens met een trauma gewoon weer zien als een mens met een trauma~, zetten we onszelf vast. Sterker nog, we graven deze overtuiging nog dieper in: eens een trauma, altijd een trauma.
Maar! Halleluja voor de natuurwetten!
Gelukkig kan dit niet waar zijn getuige de natuurwet Alles is altijd in verandering. En, handig weetje: op natuurwetten zijn geen uitzonderingen.
Trauma kan dus geen permanente toestand zijn. Let that sink in… Voel je de grootsheid en de ruimte die dat geeft..?
Laten we hoop putten uit dat gegeven. Laten we kijken naar de mogelijkheden die dat oplevert… Wat kan er wél? Waar zit de ruimte? Waar voelt het licht of in elk geval een pietsje minder zwaar..?
Geen conclusies
Elk label dat we op onszelf plakken, of op ons laten plakken, staat haaks op deze natuurwet.
Zelfs een simpele conclusie trekken gaat eigenlijk tegen deze wet in. Daarmee doen we aannames en zetten we dingen vast.
Sommige aannames kunnen best handig zijn: de tafel waar ik aan zit is vaste materie. De vloer is vaste materie. Dat is ook niet waar, maar het geeft wel rust.
Maar als we conclusies trekken over onszelf als mens, dan is dat niet constructief voor ons als energetische wezens die altijd in verandering zijn.
Alles is altijd in beweging
ook wij
Ego bakent af
Laten we alle conclusies over onszelf overboord gooien en trauma’s en ziekten niet meer benoemen als vaststaand feit. Geen labels meer plakken.
Zie het als een proces: ik ben onderweg naar heling.
Hoe zou dat voelen, als je jezelf niet meer labelt als een getraumatiseerd mens maar als mens op weg naar heling? Onderzoek eens wat dit doet met je hart. En in je ziel.
🌟 We zijn energie in beweging
🌟 Vrijwel elke cel van ons lichaam vernieuwt zich, sommigen wel meerdere keren per dag
🌟 Elk moment mogen we nieuwe keuzes maken, onze ideeën bijstellen, principes overboord gooien en nieuwe conclusies trekken. En die mogen ook weer overboord.
We mogen onszelf ieder moment opnieuw uitvinden.
Niets staat in steen gebeiteld. Ook trauma is geen status quo. Dat biedt ongekende mogelijkheden!
Maar misschien voel je het al… want het kan ook spannend zijn om conclusies en labels over jezelf overboord te gooien. Dat is het ego wat opspeelt.
Ons ego heeft zekerheid nodig en conclusies trekken is bij uitstek het spel van het ego. Het ego heeft principes, wil afbakenen, de wereld veilig en overzichtelijk houden… Ons ego is bang en probeert altijd controle te houden.
Belangrijke vraag
Daarom kan de natuurwet van continue verandering voor sommigen angstaanjagend voelen. Want…
Wie ben ik zonder mijn aandoening, zonder dit trauma, zonder mijn diagnose …?
Als je je geïdentificeerd hebt met een bepaald idee over jezelf, wie ben je dan zonder dat? Deze vragen zijn relevant en belangrijk, én ze zijn het onderzoeken meer dan waard.
Wie ben je zonder?
Gun jezelf dan ook de vrijheid om jezelf die vragen te stellen.
Neem de ruimte om elke conclusie over jezelf onder de loep te nemen, of zelfs overboord te gooien. Gewoon, als een experimentje.
Stel dat dit wegvalt, wie ben ik dan…?
❓Wie ben je zonder ziekte of trauma?
❓Wie ben je zonder je werk?
❓Wie ben je zonder je partner, of gezin?
Kijk eens wat dat bij je oproept, hoe dat voelt: Maakt het je boos? Word je er vrolijk van? Voel je je lichter of wordt het juist zwaar in je? Komt er angst op?
We zijn heel
Zelfs het in overweging nemen van zulke belangrijke vragen, is een eerste stap op weg naar heling.
In essentie zijn we heel of onderweg naar heling. We mogen steeds opnieuw onze positie bepalen.
Laten we onszelf en elkaar niet vastzetten met woorden en conclusies. Wij zijn veel meer dan dat. Wij zijn oneindig veel meer dan ooit in woorden te vangen is.
Vrijheid
Als alles aan verandering onderhevig is, zijn wij dus ook elk moment in verandering. Het is aan ons om de volledige ruimte van dat nieuwe te verkennen.
Pak je ruimte.
Gun het jezelf te onderzoeken wie je bent zonder labels. En … gun jezelf de vrijheid om elk moment als nieuw te zijn.
Heb je behoefte aan meer informatie over dit onderwerp?
Misschien helpt dit je: Wat doe ik bij traumareacties?
Wil je dat ik met je meekijk?
Voel je vrij om een afspraak te maken.
Weet je welkom!
Ontdek wat je emoties je willen zeggen!
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie.
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust 💫
Schrijf je in en ontvang tips hoe je je innerlijke schatkist vindt ➙
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
