Hoe kom je van je oordelen af – zelfs die over een zorgzame dierenbeul?

Hoe kom je van je oordelen af?

Net terug van een boottochtje over de Tasmanzee op een oude houten tweemaster. Gisteren werd het hier zomer, maar het was bitter koud. In vijf minuten tijd kwam er regen, sneeuw, hagel én een regenboog voorbij.

Maar hé, dichter bij de Zuidpool ~dat witte puntje onderaan op de foto~ ga ik in dit leven niet meer komen. Tick the Antarctica-box!

Mannen

Ik was de enige vrouw op de boot, samen met vier mannen. Dat kwam toevallig zo uit.

Ik vind zo’n mannengezelschap vaak fijn om in te vertoeven. En toch, misschien voel je ‘m al aankomen, ineens dan moeten ze iets…

In dit geval was het vissen 😉

Vissen

Op zich is er niks mis met vissen.

Het is jij tegen de natuur, een eerlijk gevecht tegen de elementen. Vinden mannen vaak leuk. En er moet tenslotte gegeten worden. Op zee kom je dan al snel uit op vis.

Dus je gooit zo’n haak aan een touwtje in het water en wachten maar.

Aan de haak

Dat deden ze.

Na een minuut of tien zat er zowaar een visje aan de haak, iets groter dan mijn hand.

Er werd even overlegd en de uitkomst was eenduidig: de vis gaat terug, te klein.

De haak moest uit het lipje. Dat ging gelukkig verrassend snel en handig en de vis zwom weg.

Jeuk

Dit proces herhaalde zich nog een keer of zes.

Toen begon het bij mij te kriebelen. Ik probeerde het vissen en het gewurm met haken te negeren.

Maar de vragen drongen zich langzaam aan me op: Hoezo te klein? Jullie gooien ze steeds terug! Zijn vijf kleintjes niet net zoveel eiwitten, als één grote?

Beet

Toen hoorde ik flink gespetter in het water. De energie op de boot veranderde, de mannen hingen over de reling. Ik ging poolshoogte nemen.

Er zat een flinke jongen aan de haak. Behoedzaam werd de lijn naar binnen gehaald. Onder de waterlijn werd langzaam een grote witte vlek zichtbaar. Het was een rog.

Ik heb er een filmpje van gemaakt, kijk.

Om het on-emotie-topic te houden, laten we meteen even een testje doen: Hoe voelt het voor jou als je dit filmpje bekijkt?

Bittere kou

Je zit natuurlijk lekker warm thuis ofzo, in elk geval ben je in een compleet andere setting.

Je voelt niet die boot onder je schommelen, de koude wind snijdt niet in je oren en je handen zijn niet stijf van de kou en het vocht, terwijl dit tafereel zich voor je ogen afspeelt.

Plezier

En, niet onbelangrijk: dit is pas de eerste vis die je aan de haak ziet. Voor mij was het de zoveelste vis die dag. Soms zit de kracht in de herhaling.

Het was pittig om te zien hoeveel plezier de mannen hadden in het vissen. Het zijn stuk voor stuk lieve, zachtaardige mannen.

Ze hadden voor elkaar gekookt, eitjes gebakken, mooi opgemaakt met reepjes avocado, de koffie precies zo gemaakt als iedereen het lekker vond, zelfs de melk was even opgewarmd.

Kortom, geen moeite was te veel. Nergens een greintje onverschilligheid. Maar mijn hoofd kan het een en ander niet rijmen: al die zorgzaamheid en liefde… en dan dat vissen.

Lullig lijntje

Die rog was niet de laatste vis die teruggegooid werd. Er werden die middag ook nog een stuk of vijf haaien gevangen. Kleintjes, zeiden de mannen, maar toch wel bijna een meter, kijk: 

Ook al zo’n prachtig dier.

Zijn huid voelt aan als een kattentong, ruw en stroef. Het krachtige dier hangt hulpeloos aan een lullig lijntje over de reling.

Voelt niet lekker.

Klopt niet.

Waarom?

Scheur je nou van de honger, allez dan maar. Er moet gegeten worden. Maar alleen opvissen om het dier vervolgens weer terug te gooien, beschadigd en wel: Waarom?!

Wat is er leuk aan vissen, als je weet dat er nu een rog, vijf haaien en nog een stuk of wat kleinere vissen gewond rondzwemmen? Sommigen met de haak nog in hun lip omdat het lijntje brak.

Wat is daar de zin van?

Geen goed en fout

Zo fulmineer ik nog wat voort, tot ik me realiseer dat er in de emotieleer, die zich baseert op het non dualisme, geen goed en fout bestaat.

Lekker dan. Moet ik wéér met mezelf aan de slag.

Vooruit dan maar, even checken: voelde ik ook nog emoties behalve dat gevecht met mijn gedachten?

Ja, ik was ook verdrietig. Verdriet trekt snel weg als het even door je heen mag stromen. De oordelende gedachten bleven echter hardnekkig hangen. Hoe kom je van je oordelen af?

Hoe kom je van je oordelen af

Hoe zat het ook alweer met oordelen?

Een oordeel is weerstand tegen iets wat zich voordoet. Weerstand is vechten tegen de bierkaai, een gevecht met jezelf of de buitenwereld, dat je niet gaat winnen. En… weerstand kost energie.

Moet je je dan overal maar bij neerleggen?
Nee. En dat is trouwens ook niet de juiste vraag.

Want dan komt er een antwoord vanuit je mentale laag, een bedacht antwoord. Het gaat erom wat je hart zegt, wat je emoties aangeven.

Dat geeft sturing van binnenuit.

Volg je impuls

Krijg je bijvoorbeeld een impuls om te handelen als je dit filmpje bekijkt? Emotiegroep Boosheid. Volg die impuls. Sluit je aan bij een actiegroep tegen vissen. Doneer. Doe iets waar je je goed bij voelt.

Zegt je gevoel echter: Geen zin om de discussie aan te gaan, zoals bij mij op dat moment het geval was, dan is dat een boodschap uit de emotiegroep Afkeer.

Ook daar mag je aan toegeven. Deze emotiegroep zorgt ervoor dat we niet van ons pad afwijken.

En als je uitkomt bij de gedachte wat een enorme lullen die vissers zijn, dan is dat er eentje uit de emotiegroep Schuld/Schaamte. Deze emotiegroep gaat over onze overtuigingen en non-acceptaties.

Acceptatie

Soms is eraan toegeven lastig, want de boodschap die ik kreeg van emotiegroep Afkeer, gaat vaak tegen de sociale norm in. Wat mij dan helpt, is te bedenken dat het gaat om dit moment. Over 5 minuten krijg je mogelijk weer een andere emotie.

Soms verandert je gevoel dan al snel. Als je de weerstand tegen je emoties kunt accepteren, dan kom je in het neutrale midden uit. Want daar in ons hart, bestaan geen oordelen. 

Hoe kom je van je oordelen af?

Ja, zeg jij dan terecht, maar hoe kom je van je oordelen af, van die weerstand?
Door acceptatie.

En hoe kom je dan tot acceptatie?
Dat is niet iets wat je kunt doen.

Dat kun je alleen niet-doen.

Verleg je focus

Stop ermee. Stop met vechten.

Laat die gedachtestroom voorbij gaan, zonder oordeel. Realiseer je dat het maar gedachten zijn. Gedachten zijn niet van ons. Dat worden ze pas als wij er waarde aan geven.

Focus op je emoties. Die vertellen wat er nodig is en geven richting, vanuit je innerlijke weten.

Als je dat helder krijgt én volgt, dan kun je ervan op aan dat de uitkomst goed is. Niet alleen voor jezelf, maar voor the greater good of all.

Zo. Tijd om naar bed te gaan… omdat ik er zin in heb 😉

Kiezen of delen

Morgen een lange reis voor de boeg.

Daarvoor moet ik vijf uur lang haarspeldbochten doorstaan. Daar heb ik helemáál geen zin in. Maar ja, ik wil wel dat vliegtuig halen… Dan kies ik toch voor die bochten.

Acceptatie.

Rust.

Gebruik je emoties om van je oordelen af te komen.
Je bent van harte welkom voor een emotiecoachsessie 👉

---

---

Schrijf je in en ontvang tips hoe je je innerlijke schatkist vindt ➙

---

De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.