De emotiegroep van oordelen, schuld en schaamte is waar we allemaal last van hebben… We oordelen niet alleen over anderen, maar ook keihard over onszelf. Dit artikel, geschreven in juni 2020 ttv. Covid, is actueler dan ooit omdat we het oordelen nog niet voorbij zijn.
Afgelopen week ontving ik een paar reacties onder een post van mij op Facebook. Het bleek extreemrechts in actie te zijn.
Ik had een foto geplaatst van een uit de hand gelopen demonstratie. Ik had gezien dat de tatoeages van een nogal ‘strijdbare’ man op de foto waren weggepoetst.
Dat vond ik opmerkelijk, dus daar had ik een tekstje bij geplaatst.
Bommetje
Het leek alsof ik een bommetje had gegooid.
De reacties voelden ronduit bedreigend: Dit is een held die strijdt voor Volk en Vaderland!! Zo snel mogelijk verwijderen!!! Veel uitroeptekens en nog wat van dit soort ‘vriendelijke verzoekjes’.
Ik zwichtte. Ik heb de foto verwijderd.
Duale wereld
Wat was er aan de hand?
Ik was mezelf vreselijk verloren in de wereld van goed en kwaad.
Ik zat met m’n neus aan een beeldscherm geplakt: Uur na uur volgde ik het nieuws. Niet via de mainstream kanalen, dat nieuws hoor je wel bij de buren of de bakker, maar via het alternatieve circuit en sociale media.
Dat wat ik altijd verketterde als de bron van het kwaad, zoals facebook, bleek ineens een bron van nuttige kennis en links die om nader onderzoek vroegen.
Censuur
Veel mensen samen weten veel.
Wie zegt wat? Waar is dat op gestoeld? Hebben we daar een bron van? Als de link interessant genoeg leek, zocht ik de bron op.
Je moet er bovenop zitten 😉
Er werd zeer actief gecensureerd op alle kanalen, maar mijn innerlijke Sherlock ging tot het gaatje en zocht door.
Mexicaanse pandemie hoax
Vaak vond ik informatie die ik liever niet had geweten. Daar ga ik je niet mee verontrusten.
Maar dit linkje vond ik verfrissend én veelzeggend: een productie van de NOS uit 2010, jaja, mainstream! over wat we toen de Mexicaanse griep noemden.
Daarin leren we dat het beleid en de destijds door de overheid genomen maatregelen, finaal werden afgeschoten.
Dat wat in 2009 nog functioneerde als de vierde controlerende macht, namelijk de journalistiek, was het erover eens dat deze zaak niet deugde en dat werd breed uitgemeten.
Geniet vooral van de kritische vragen die worden gesteld. Ik was vergeten hoe normaal scherpe journalistiek ooit was, in tegenstelling tot waar we vandaag de dag mee opgescheept zitten.
In onderstaande uitzending zag ik veel overeenkomsten met de de tijd van Covid. En jij?
Als je deze nog niet gezien hebt… dikke aanrader!
Waardevolle lessen van pa
Wat helpt is altijd terug naar de bron, zo leerde ik al jong van paps.
In de vierde klas van de basisschool, kreeg ik huiswerk: Neem een kritisch krantenartikel mee naar school. Ik kreeg behalve een artikel, ook deze woorden van pa mee: Zeg maar tegen de meester dat wat er in de krant staat, slechts een mening is van de meneer die het opschreef.
Dat leverde me een waardevolle les op: Spreek nooit klakkeloos de woorden van een ander na, ook al zijn ze van je vader.. Het hoofd van de school, meneer Duine, fileerde me ten overstaan van de hele klas.
Hij vond mijn aanvulling op zijn lesje over journalistiek, niet zo waardevol als ik als 8-jarige had ingeschat. Meester vond mij een brutaal nest en ik moest naar de gang.
Dat hij zich voor schut voelde staan en eigenlijk uithaalde naar mijn briljante vader, begreep ik toen nog niet. Maar dit legde wel een vruchtbare bodem voor mijn latere kritisch denkvermogen.
Geen waarheid
Na de lagere school heb ik alleen maar profijt gehad van deze wijze vaderlijke raad. Ook nu weer.
Het leerde me informatie te toetsen en altijd de bron op te snorren van wat er beweerd wordt, ongeacht waar iets gepubliceerd staat.
Ook leerde het me dat er vaak meerdere waarheden naast elkaar bestaan. Eén ding is duidelijk: Niets is waarheid omdat het gedrukt staat of op een beeldscherm wordt verkondigd.
Emoties Schuld en schaamte
Terug naar mijn beslissing om de foto van mijn tijdlijn te verwijderen. Die beslissing voelde alsof ik bakzeil haalde en daarvoor schaamde ik me.
Schaamte is een emotie uit de emotiegroep Schuld en Schaamte. Dit komt voort uit het iets moeten of vinden van jezelf, of van een ander. Oordelen.
Je vindt dat je iets moet doen maar je doet het niet en hup, daar is het schuldgevoel: Had ik maar…
Of, je voelt je bedreigd en verwijdert een foto van je tijdlijn: tjakka… schaamte!
En reken maar dat daar nog een oordeel achteraan kwam. Over mezelf én over de anderen.
Oordelen
Hoe blijven we weg van oordelen?
Er is eigenlijk maar één manier en dat is elk moment opnieuw voelen en opnieuw beoordelen of de impuls klopt op de laag van je hart.
Dat klinkt ingewikkelder dan het is: we hebben namelijk een lichaam dat niet kan liegen. Daar ligt je innerlijk weten.
Switchen van ego naar ziel
Het lichaam werkt als een poort voor de emoties die er doorheen stromen, als seintjes vanuit je bewustzijn.
Ervaar je emoties uit de emotiegroep Schuld en Schaamte, dan kun je er vergif op innemen dat je op de laag van ego hangt; je mentale denken is actief.
Kijk eens of je kunt switchen door je aandacht op je lichaam te richten. Terug naar het lichaam… naar de ervaring.
Daar, in het lichaam, zijn je antwoorden te vinden. Daar ervaar je je antwoorden, zou ik bijna zeggen.
Wat gij niet wilt …
Terug naar de foto die ik had verwijderd. Het werd me duidelijk dat ik dat bericht van mijn tijdlijn moest verwijderen, maar dat had uiteindelijk niets te maken met zwichten.
Het was een vraag van mensen met nogal uitgesproken ideeën, waar ik me niet in kon vinden, maar, zoals de man hier in huis zei: Je houdt er zelf ook niet van als iemand ongevraagd jouw foto gebruikt.
Ai, daar had ie me. Want in mijn geval is dat een understatement van jewelste. Dus ik heb de foto verwijderd om deze simpele reden. Want wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Neutrale midden
Rutger Bregman ziet dit anders. Hij legt het uit in dit artikel: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, overleg dat eerst even.
Het verhaal gaat als volgt:
“Ik vond een schildpad aan de oever, (…) vlak bij het asfalt. Het was een grote bijtschildpad, meer dan een halve meter lang, maar ik pakte haar voorzichtig op, tilde haar naar de rivier en liet haar erin glijden.
De professor zag me, precies op het moment dat de schildpad in het water verdween. Hij zei dat de schildpad niet voor niets het droge op was gegaan – ze wilde eieren leggen – en dat het haar nu maanden zou kosten om ze alsnog te leggen.”
We zijn niet allemaal hetzelfde. Wat voor de één goed is, kan funest zijn voor een ander. Ja, overleg is goed, maar voelen is beter.
Op de non-duale laag van bewustzijn bestaan er überhaupt geen oordelen of schuld/schaamte, maar het is verrekte moeilijk om in dat neutrale midden te blijven. Dat kost moeite en aandacht. Onverschilligheid is geen optie.
Kun je een handje hulp gebruiken om die switch te maken?
Je kunt een afspraak maken met de knop, of stuur een mailtje met je dag en tijd van voorkeur.
Ontdek wat je emoties je willen zeggen!
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie.
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust 💫
Schrijf je in en ontvang tips hoe je je innerlijke schatkist vindt ➙
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
